Tsjechië – Nederland, de ervaring steeds mooier, wel wéér verloren!

Vier dagen in een notendop. Van Limousine tot Kofola en van Cultuur Barbaren tot Internationals.

Een paar dagen terug uit Parijs, alwaar het Nederlands elftal ter voorbereiding op het WK een oefenwedstrijd tegen Frankrijk met 2-0 verloor, de loting voor de kwalificatie van het EK vond plaats en de eerste wedstrijd bleek Tsjechië uit. Meteen werd er actie ondernomen. Er waren wel wat twijfelaars. Op de laatste dag (dag van boeken vliegtickets) werd de groep van 8 geformeerd. Een nieuw avontuur aanstaande. Het WK volgde en we keken er naar uit, naar Tsjechië, naar Praag. Onderweg stapte Dave over van de Mediamarkt naar, Oranjebus sponsor, Kuhne+ Nagel omdat hij geen vrij kreeg en moest Matthijs de mail van zijn leven tikken om mee te kunnen gaan. Ook Ashwin en Maarten moesten tussendoor nog regelmatig naar de juiste datum informeren.

Op zondagochtend 7 september stonden we er alle 8, op ‘Zestienhoven’ en vertrok de vlucht van Transavia naar Praag om 7.20 uur. Bij aankomst in Praag was de gereserveerde taxi er nog niet. Toen de chauffeur zich melde liepen we met hem mee richting een personenbusje op de parkeerplaats met daarnaast een limousine. Precies zoals tourleider Wilko het wilde riepen de mede reizigers dat de chauffeur naar de verkeerde auto liep. Mark dacht dat hij even mocht kijken, toen de chauffeur de deur opende, maar niets was minder waar. Dit was onze taxi! Voor een paar kronen meer kon dit niet worden laten liggen bij het reserveren. De eerste keer in een limousine, van Airport naar ons Hostel in The Old Town, Santini Residence. Een belevenis op zich, men was stil, de enige keer dit weekend…

In het hostel betaalden we het restant van de kosten en lieten we onze spullen achter. Ondertussen deelde Wilko de Tsjechische kronen uit (1 euro = ongeveer 25 kronen). Monopoly geld, zo het leek. Vooral Mark voelde zich de koning te rijk en wilde voor alles wel ‘100’ betalen, "ik leg gewoon honderd”. Omdat we nog niet in de kamer konden gingen we richting het centrum van Praag, we keken rond, we dronken en aten wat. Voor het vervolg programma stelde Wilko voor om naar de zwarte markt te gaan, de Yellow Market zoals ze het hier noemen. We vonden een cabrio tour bus die ons voor een paar honderd kronen wel wilde brengen. Helaas was het rustig op de ‘markt’, omdat het zondag was. We keken onze ogen uit en liet Thomas zich oplichten met het kopen van een namaak ‘tommy’ polo. Doordat het rustig was waren we snel uitgekeken en namen we op advies onderweg de metro terug richting het centrum en stapten we over in de metro richting het hostel. We stapten een halte te vroeg uit en stonden dus aan de verkeerde kant van het water. Wilko en Matty kozen de verkeerde kant en dus liepen we weer richting het centrum. Thomas had de plaatselijke kaart al "opgeslagen” en wist dat we verkeerd liepen, maar zei niets. Na het derde blok dure winkels was het mooi geweest en keerden we om. Thomas nu voorop.

Terug in het hostel kregen we onze kamer, eentje van 8 personen. Het vroege opstaan en het slenteren door Praag had iedereen genekt. Het was tijd voor een powernap. Daarna was het etenstijd. Er werd informatie ingewonnen bij de receptie van het hostel en hij verwees ons naar een klein zaakje genaamd, hoe toepasselijk, Lokal. We hadden er heel wat van verwacht, maar tevergeefs. Het begon met cola, dat hadden ze niet, wel Kofola de plaatselijke coca-cola. Het zag er al erg donker uit, het smaakte naar niks eigenlijk en rook naar iets dat ook kon uitgaan voor vliegtuigbenzine. Het eten was niet vies, maar ook niet bijzonder. Het was weinig met een paar droge aardappelen en een stukje vlees (of kip). Thats it. We liepen terug richting het hostel en stopten nog even bij de Mac. In het hostel speelden we twee potjes 31’en, die beide door Matty werden gewonnen. Hij won 700 kroon! Om de tijd te overbruggen werd er bier, chips, cola en bacardi gehaald en maakten we onze eigen ‘kiwi-party’, zonder kiwi. We gingen daarna richting de barstreet van Praag met tourleider Dave, maar het viel tegen. Het was overal erg rustig, weer omdat het zondag was. We liepen, na wat te hebben gezocht, terug richting het grote plein en besloten nog wat te gaan drinken in de Engelse George en Dragon pub waar we later deze dagen de kaarten zouden moeten ophalen. Die ging echter om 01.00 uur dicht en dus gingen we vroeg terug naar het hostel.

De volgende ochtend probeerden Thomas en Ashwin het ontbijt in het hostel, maar het was niet veel bijzonders, dat konden we eigenlijk ook niet verwachten voor de prijs die we hadden betaald. Croissantjes werden gehaald bij de plaatselijke supermarkt en op ons gemak bedachten we wat we zouden gaan doen. We zouden naar boven lopen richting het Praag kasteel en bekeken daar de wisseling van de wacht en gooiden muntjes in de wenspunt, alleen op de verkeerde manier. ’s Middags gingen we met de metro naar het nieuwe gedeelte van Praag en maakten voor het Nationaal Museum een groepsfoto zoals Wilko graag wilde, net als 3,5 jaar geleden. En liepen vervolgens terug richting het grote plein, waar we tussendoor nog stopten om wat te eten en te drinken. We besloten om rustig terug te gaan richting het hostel, maar vanaf de Havelská Market, waar we langs liepen, begon het te regenen en niet zo’n klein beetje ook. We moesten meerdere malen schuilen, want het stortregende letterlijk!

In het hostel aangekomen moesten we omkleden, want we waren doorweekt en begon Matthijs aan zijn nu al beroemde vragen rondes. De antwoorden zijn achtergebleven in Santini Residence ;)! Wilko zocht ondertussen naar een plek om te eten, want het moest toch beter kunnen dan die dag ervoor. Op internet werd de John Lennon Pub gevonden op Kampa Eiland. Via een paar steegjes, langs de graffiti muur (Lennon Wall)en over een bruggetje kwamen we aan bij de stille pub. De gastheer stond meteen voor ons klaar, knalde een paar pullen op tafel en we bestelden ons eten. Een zege was het, na de dag ervoor. De spareribs en cheeseburger gingen er goed in. Een biertje of appelstrudel na maakte deze avond tot een succes.

Na net eten passeerden we voor de zoveelste keer de historische Karelsbrug en trokken weer richting de Engelse pub van de avond ervoor. Hier zou de Limburgse band verzamelen en gaan spelen. Ze mochten buiten echter maar met maximaal vier man spelen omdat er binnen live muziek was, het regende ook weer. Eenmaal speelden ze binnen en maakten er toch nog een klein feestje van. Het bier vloeide al rijkelijk en de Tsjechische kronen verdwenen als sneeuw voor de zon. De band vertrok op een bepaald moment en wij vonden het ook wel mooi geweest, maar hadden nog niet besloten wat we gingen doen, totdat we hoorde dat ze nog elders gingen spelen. In de Ierse Dubliner pub, achterin een steegje en van onder de grond hoorden we ineens Nederlandse muziek. De hele pub stond vol met Nederlanders. De band speelde een tijdje en zo werd het toch nog een leuke avond! Aan het einde van de avond gaf tourgids Dave nog een spetterende show op de Karelsbrug en gaf de beelden elk zijn eigen betekenis.

Het was lekker wakker worden op Matchday, al dacht niet iedereen daar hetzelfde over (hoofdpijn!). We stonden er vervolgens weer, allemaal in een Oranje pak. Dave wilde graag naar de Praagse Eiffeltoren, maar niemand had veel zin in de klim naar boven en Dave noemde de anderen: Cultuur Barbaren. Een klein beetje gelijk had hij ook wel. We besloten echter toch maar weer richting het centrum te gaan. Op de Karelsbrug wilde iedereen weer op de foto. Eenmaal in het historische Praagse centrum kozen we ditmaal de enige ‘grote’ straat die we nog niet hadden gezien (ook 3 jaar geleden niet). Dit bleek een goede zet. In een sportzaak werd een voetbal gekocht en door de redelijk gezellige winkelstraat werd er wat gevoetbald en hooggehouden. Toen Ashwin even ging bijpinnen kwamen de anderen een man tegen die dacht dat wij de "Internationals” waren, een paar man plaatsen zelfs een handtekening!? Onze eigen paparazzi volgde ons bijna de hele terugweg. Op het moment dat Ashwin en Thomas een slang om de nek namen vond hij het blijkbaar niet geloofwaardig meer en vertrok een zijstraat in!

Bij hetzelfde zaakje, Restaurant Blatnicka, als de dag ervoor aten we wat kleins en dronken er nog een paar biertjes. De school die erachter zat kwam uit en dus voetbalden Dave en Matthijs wat met de plaatselijke jeugd. Saillant detail is wel dat het juist Mark was die als enige bijna iets liet sneuvelen. Een raam van de school werd net niet geraakt. We besloten om via de winkelstraatjes, de markt en de pub waar we de kaartjes haalden, terug over de Karelsbrug richting het Hostel te gaan. Maar doordat iedereen met ons op de foto wilde duurde dat veel langer dan gepland waardoor we ons moesten gaan haasten om weer te gaan eten. We besloten om toch weer naar de John Lennon pub te gaan. Snel te eten en vervolgens snel richting de Oranje parade te gaan, waar we ditmaal bij wilden zijn. Het eten was weer goed, erg lekker en stond ook weer snel voor ons op tafel.

We haasten ons richting het grote plein vanwaar de parade zou vertrekken. Het zou een mooie belevenis worden. Een groot gedeelte van de in Praag aanwezige Oranje supporters liep mee in de parade naar het stadion, de Genarali Arena. Je moet erbij zijn geweest om die unieke sfeer te ervaren. De Tsjechische politie en ME waren met man en macht uitgerukt om de dure winkelstraat te bewaken waar we doorheen liepen (ja, diezelfde van twee dagen geleden. Haha). Een tikkeltje overdreven, maar ach. Onderweg werden wegen en bruggen afgesloten om ons te laten passeren. In het park (heuvel) waar we doorheen liepen stonden zelfs honden en paarden om ons te begeleiden. De sfeer was geweldig en bijzonder uniek! We waren vroeg in het stadion en waren toch enigszins teleurgesteld in het alcoholvrije bier dat daar geschonken werd. In het begin was de sfeer best goed, maar het spel van het Nederlands elftal was niet goed en dus zakte ook de sfeer weg naar een dieptepunt. Zelfs een gelijkspel was ons in de laatste minuut niet gegund (2-1 nederlaag). En dus verliezen ‘we’ weer, als wij erbij zijn!

De meeste kronen werden nadien opgemaakt in de Dubliner pub van de avond ervoor. Om ons verdriet te verdrinken zullen we maar zeggen. Het was nog even gezellig, maar moe en teleurgesteld in de nederlaag gingen we terug naar het Hostel. Drie man koos toch nog een andere route en keerde later terug. De laatste ochtend moesten we om 10.00 uur het hostel uit en gingen we uitchecken. Van de achtergelaten borg in kronen kochten we het ontbijt bij de supermarkt en koffie bij de Mac waar we nog even hebben gezeten. Dave deed de goede daad van het weekend en gaf een klein kind, dat veel interesse toonde in de voetballende Nederlanders, de bal die we de dag ervoor gekocht hadden. Een soort van ‘eind goed, al goed’-gevoel zeg maar. Terug in hostel speelden we nog een keertje 31’en om op de taxi te wachten die uiteindelijk te laat was. Op het vliegveld vergiste Wilko zich een uur in de vliegtijd waardoor we ons onnodig liepen te haasten.

Rond 16.10 uur keerden we moe, maar toch voldaan (ondanks de nederlaag) terug op eigen bodem. Waar Rob van Leeuwen en Tim Häupler ons zondagochtend hadden weggebracht stonden nu Anu Meijer en Marian Maissan op ons te wachten en ons thuis te brengen. Als iedereen ons vervolgens vraagt hoe het was zeggen we allemaal: "Geweldig! Behalve de wedstrijd…”

Nu staat Riga (Letland) alweer op de agenda. De eerste prijsanalyse is gemaakt. Nu kijken wie ermee willen. Maar het zal in ieder geval geen toeval zijn dat er midden in Riga een (Nieuw Zeelandse) Kiwi Sports bar zit…

Klik hier voor alle foto's! Klik hier voor het filmpje: optocht naar het stadion.