A1 op de Easter Open: Sfeer en gezelligheid voorop
In feestopstelling naar keurige 12e plaats.
Neptunus-Schiebroek A1 heeft in Overloon, het dorp van drie schepenen, vier
gezworenen en twee schatbeurders, één weekend uitgerekt tot twee en ondertussen
toch in een daverende feestopstelling een keurige twaalfde plaats bereikt op de
Easter Open.
Centrale plaats: Huize De Bloem in Overloon in het land van Jan van Cuijk met
één plaatselijke Plus, een Griekse Cyprus, een niet voltooid BP-toernooi en
eerste nacht waar ReinierJansen hopeloos op zoek was naar zijn slaapzak.
Zaterdagmorgen: ochtendzon, een lading vers door Hessel Tromp gebakken eitjes, herriemuziek op
minimale afstand uitgevoerd door Leander Barendse en Pepijn Kruseman Aretz, een zoekritje naar Venray met scherpe
bochten en glazige geluiden, en dan: Sportpark Het Domein voor een paar
wedstrijden. Sommigen begonnen aan een hinderlijke onderbreking. Maar ineens
een mooi ceremonie protocollair: de speechende aanvoerder Hessel met het verzoek
om het beter te doen dan het A1 van vorig seizoen: 0 punten en 0 doelpunten. Daar
zat wel een vracht eigen belang in, want een goed resultaat gaf het
vooruitzicht en de gunst van langer uitslapen.
De eerste wedstrijd was tegen SC ’t Zand uit Tilburg. Eén van de ploegen die
vorig seizoen ook onderaan de eindranglijst stond. Destijds werd er in Oeffelt
met 0-1 verloren. De wedstrijd van dit jaar ging gelijk op. Pepijn kreeg
kansen, maar had het vizier nog niet op scherp en doelman Willem Lugard hield op uitstekende
wijze zijn doel schoon. Nadat we onder aanvoering van middenvelder Sam Dölle steeds meer
druk konden uitoefenen op het doel van de tegenstander was het invaller Jurriaan Ham die, op
aangeven van Gijsde Graaf, het verlossende doelpunt scoorde, 1-0! Het bleek ook de eindstand te
zijn.
Het nu al verbeteren van het resultaat van vorig seizoen werd met veel gejuich
ontvangen. Nu op naar de volgende doelstelling. Na drie kwartier ‘rust’ stond
de tweede wedstrijd op het programma tegen thuisploeg vv Excellent. Via een
supporter was bij ons bekend dat ze de eerste wedstrijd met 2-1 wonnen (later
bleek dat 4-1 te zijn). De eerste helft verliep moeizaam. We gaven veel te veel
ruimte weg en soms stonden er meer tegenstanders dan verdedigers voor het doel
van Willem. Tot overmaat van ramp moest Hessel zich laten vervangen met pijn op
de pijnlijkste plek. Hij werd overigens uitstekend vervangen door Eden op de
voorstopper positie.
Maas Abbink werd de
tweede helft, net als in de eerste wedstrijd, weer voorstopper en dat bracht
rust. Met ook een vernieuwd middenveld, waar Eden Wessel deel vanuit maakte met Fabian Visser, Sam, Gijs en
later Hessel, werd meer en meer de aanval gezocht en gevonden. Ook was de
voorhoede met JasperMeyboom en Pepijn hersteld en de enige doelpuntenmaker Jurriaan was naar de
kant gehaald. We werden sterker en sterker en stonden soms met 6 man in de
zestienmeter van de tegenstander. Het doelpunt viel echter niet: 0-0.
De laatste tegenstander, Ludlow College, na opnieuw een pauze van 45 minuten
had de tweede wedstrijd gewonnen en deed in volle vaart nog mee om een plaats
in de finalerondes. Drie teams streden om twee plaatsen in de finaleronden. De
opstelling, met de gedachten: iedereen evenveel speeltijd, werd vlak voor
aanvang omgegooid naar zo sterk mogelijk. Echter mocht het niet baten. Al snel
keken we tegen een 2-0 achterstand aan en halverwege (wedstrijden duurden 2x 18
minuten) zelfs 3-0. In de tweede helft maakten we er het beste van, maar van de
vele kansen werd er niet eentje benut. De scheidrechter maakte een eerder over
het hoofd geziene overtreding goed en gaf een strafschop. Pepijn verzilverde
het buitenkansje, maar veel verder dan deze eretreffer kwam ‘Neppie A1’ niet
meer. De Engelsen bepaalden de eindstand na een vrije trap, waarbij Leander
geel kreeg, op 4-1.
Weliswaar overheerste de teleurstelling, maar tegelijkertijd was er ook
realisme. Waarom zou je op zondagmiddag nog om 17.15 uur willen spelen om des
keizersbaard, wat sowieso zou gaan gebeuren. Als je dan al lang en breed
‘thuis’ kan zitten. ‘Elk nadeel, heeft zijn voordeel’, zou wijlen Johan Cruijff
gezegd hebben. Om iets na 18.00 uur keerden we deze zaterdag terug naar
Overloon. Met dus gemengde gevoelens. Terug in De Bloem, waar de plaatselijke
cafetaria erg blij was met onze grote bestelling. De frites en snacks smaakten
prima en daarna werd er gemext en even later werd de BP-tafel weer opgesteld.
De tijd vloog voorbij. Ook Stijnvan Rooijen deed aan alle spellen mee terwijl zijn broer Daan, vorig jaar
deelnemer, zich afvroeg of hij al onder de tafel lag, maar dat was niet zo!
In de loop van de avond/nacht was het om 02.00 uur ineens 03.00 uur! Tijd voor waterballonnen,
scheerschuim, touwtjes, piepende deuren, maskers, afijn, een gros aan
studentikoze onzin om iedereen die wilde slapen dit te beletten. Om er
vervolgens achter te komen dat onze derde plaats in de poule ervoor had gezorgd
dat we, kort daarop, om 9.45 uur moesten spelen. Het viel zwaar. Mede door het ingaan van de zomertijd. Vertrek stond echter om 9.00 uur
gepland, dat werd 10 over. Laatste man Leander in keeperstenue, doelman Willem als
veldspeler en Nielsvan Dijk met het rugnummer ´14´. Dat zei alle kleine oogjes genoeg:
feestopstelling! Terwijl Gijs nog naar zijn voetbalschoenen zocht zat iedereen
klaar in de auto’s om te vertrekken. Uiteindelijk ging hij zonder schoenen mee
naar Oeffelt, alwaar Hessel vijf maten te grote reserveschoenen aan hem
uitleende.
In de kleedkamer was iedereen benieuwd naar de opstelling: doelman Leander,
Jurriaan rechtsback, Hessel linksback, Gijs en Eden als centrumverdedigers.
Niels rechtshalf en Stijn op links. Jasper en Fabian midmid. Maas en Sam in de
spits. Pepijn als grensrechter en Berend Knol, Reinier en Willem moesten om moverende redenen op de
bank plaatsnemen. Nadat we halverwege al met 0-2 achterstonden, kwamen Willem en Reinier het
spitsenduo vervangen. Het leverde uiteindelijk één schot op doel op van Willem.
Berend verving Fabian die een tegenwerkende maag had. De morning-after-wedstrijd
ging kansloos verloren: 0-4.
Meteen moest er weer gespeeld worden. Jasper, die als enige écht zin had om te
spelen, bleef staan en Pepijn vormde nu het centrale defensie duo met Gijs.
Willem mocht nu vanaf de aftrap in de spits beginnen. De Engelse tegenstander
en de Duitse scheidsrechter wisten niet wat hen overkwam, een veelvuldig
lachend Rotterdams team zocht keer op keer de aanval en was de baas op het
veld. Nadat zowel Sam, Jasper als Willem al dichtbij een doelpunt waren
geweest, was het uiteindelijk laatste genoemde, doelman Willem, die ons op voorsprong
zette. De 1-0 werd gevierd alsof zojuist het toernooi gewonnen was.
Uiteindelijk sloeg nog voor de helft wissel de vermoeidheid toe, 1-2 achter en
de 1-3 nederlaag kon niet worden voorkomen.
Voorafgaand aan de laatste wedstrijd hadden we twee wedstrijden pauze, dat is
anderhalf uur rust. Men kon het goed gebruiken. We kozen ervoor om in de auto’s
te gaan zitten en daar verscholen van de kou ons zelf meegebrachte eten en
drinken te nuttigen. In de bus werd de opstelling gemaakt. Pepijn die opnieuw
graag achterin wilde staan kreeg nu vier man naast zich als laatste man, tevens
kreeg hij ook de aanvoerdersband van Hessel, die op bank begon. We startten het
laatste duel in een 5-3-2 opstelling. Vlak voor de aftrap kwam de toernooi
topscorers titel ter sprake. Willem, Jurriaan en Pepijn maakten allen één
doelpunt. Met de vraag of Pepijn bang was om geen topscorer te worden als hij
laatste man stond en dan toch niet voorin wilde staan, antwoordde hij met een
volmondig ‘nee’. Jurriaan en Willem stonden allebei in een meer doelpuntrijke
positie, maar toch was de teamtopscoorder trefzeker na enkele minuten spelen.
Met een solo vanaf ongeveer de middenlijn, rondde hij ook nog keurig af en
zette de 1-0 op het niet aanwezig scorebord van dit matige derde veld. "Wat nou
geen topscoorder”, schreeuwde hij met de laatste stembanden naar de kant.
Schitterend!
Lang bleef het 1-0 en hadden Jasper én Willem dé kans om één op één met de
goalie de score te verdubbelen. Maar halverwege de tweede helft werd een
(letterlijk) zondagsschot doelman Leander teveel die goed op weg was om zijn
doel schoon te houden dit duel. In de laatste acht minuten werd er door beide
teams 2-2-6 gespeeld of iets dat daarop leek, maar wonder boven wonder werd er
niet meer gescoord. Mede door een sterk vlaggende Reinier. Het laatste duel
eindigde in 1-1 waardoor Neptunus-Schiebroek op de twaalfde plaats eindigde.
Dat is twaalf plaatsen beter dan vorig jaar, ondanks pranks, eierdouches, extra
stomerijkosten en brandalarmen.