A1 laat, maar verdiend, voorbij hekkensluiter

Een opnieuw zwaar gehavend A1 won, op basis van de tweede helft, verdiend van hekkensluiter Be Fair.

Op Schiebroek’94 aangekomen bleken er slechts zes A spelers aanwezig te zijn van de te verwachten negen spelers. Gelukkig was er enigszins rekening mee gehouden, maar werd Stefan (van B2) alsnog gebeld en konden we met drie (!!) auto’s en 13 spelers afreizen naar Waddinxveen. Nyiazi kwam op het allerlaatste moment nog aan en kon vanwege een gebrek aan ruimte in de auto’s niet meer mee. Ook de geblesseerde Dimitri kon hierdoor niet mee. Op de TomTom was het slechts 22 minuten, maar na ruim 40 minuten en zowel Moerkapelle als Waddinxveen te hebben gezien kwamen we zeer verlaat aan op het gloednieuwe (1,5 jaar jonge) complex van Be Fair. Tijd voor een warming-up was er niet meer en met grensrechter, E1 trainer, Carlo, werd er om iets over 14.30 uur gestart met de wedstrijd.

Vandaag werd er in een 4-5-1 formatie gestart. De verdediging is de enige linie die de laatste weken hetzelfde bleef en werd ook vandaag in takt gehouden. Rutger, Thomas en Cas vormden de basis. Stefan mocht net als vorige week in de basis beginnen en startte als voorstopper. Het middenveld werd gevormd door Yoram (op rechts), Oemar en Freek (centraal), Maarten (op links) en Matty (er net voor). Lucas werd de gelegenheidsspits van deze middag. In de eerste helft werden weer veel dingen duidelijk en ongeschreven regels bevestigd. Hoe belangrijk een warming-up is werd pijnlijk duidelijk en het, wéér, in een andere samenstelling spelen was ook niet echt bevorderlijk. De verdediging van (wel) A junioren konden niet echt overtuigen en leken er niet echt heel veel zin in te hebben vandaag.

Als je dan na bijna een half uur spelen weer op een hele lullige manier op achterstand komt dan zakt de motivatie je werkelijk in de schoenen. Een wild schot van een speler van de thuisploeg werd door Stefan van richting veranderd waardoor de bal in het doel van Dimitri verdween, 1-0. Dat konden we er dan ook nog wel bij hebben. We probeerden wel te voetballen, maar de eenzame spits Lucas kon zelden kansen creëren tegen vier (!!) verdedigers. De rust gingen we in met die 1-0 achterstand. Eindelijk werd die rust eens wat serieuzer genomen. De jongens werden met enkele motiverende woorden op scherp gezet en er werd vooral een beroep gedaan op de ervaring die deze groep heeft. De A-tjes weten verdomd goed wat ze kunnen en Freek en Oemar spelen normaal gesproken ook samen op het middenveld met twee spitsen ervoor. Natuurlijk is het moeilijk en is het lastig met telkens andere spelers, maar we willen graag voetballen, DOE DAT DAN OOK!!


De tweede helft werd er dan ook eindelijk weer wat goeds getoond. Er werd met meer voetbal beleving gespeeld en dat is soms al heel wat. Doordat er meer beleving was, kwam ook de inzet en het samenspel er. Dan komen logischerwijs ook de kansen er. Het duurde nog lang totdat er werd gescoord, maar precies op tijd werd de gelijkmaker gemaakt. Freek brak door en bracht Matty in stelling. Echter leek de pech aan onze kant te staan vandaag, want Matty faalde voor open doel en raakte de lat. De terug gekomen bal werd door Freek vervolgens wél ingeschoten, 1-1. Na een bal vol op het hoofd in de eerste helft (van Freek) zakte Rob even later door zijn benen en werd door zijn vader opgevangen met vermoedelijk een lichte hersenschudding. Sterkte Rob! 

Na de 1-1 was er nog meer motivatie, maar de normaal zeer trefzekere Matty schoot even na de 1-1 een bal voorlangs en had daar de 1-2 op zijn schoen. De thuisploeg kreeg ook nog een behoorlijke kans, welke door Dimitri prima werd gekeerd. Daarna ging de thuisploeg meer risico’s nemen waardoor wij meer ruimte kregen om te voetballen. Op dat moment werd het steeds grimmiger en kreeg het begrip "be fair" een hele andere betekenis. De prima leidende scheidsrechter hield de wedstrijd goed in de hand, maar een bal uitschieten voor een blessure behandeling was er niet bij en terug geven nadat wij dat wel hadden gedaan al helemaal niet.

Gelukkig won ook vandaag het voetbal de strijd! Ongeveer tien minuten voor tijd was het Matty die er weer doorheen kwam en nu wel wist te scoren, 1-2. Als team (hoe raar dat ook klinkt met spelers uit drie verschillende teams) werd het doelpunt gevierd en op basis van de tweede helft was het ook meer dan verdiend! Aan beide kanten werden er in de slotfase nog hele grote kansen gemist, waaronder een lastige van de goed spelende en lastige Lucas, die in zijn eentje ook in de tweede helft minimaal drie verdedigers bezig hield. Aan het einde van de officiële speeltijd gaf de scheidsrechter nog drie minuten blessuretijd aan, maar na één minuut hield hij het al voor gezien vanwege het herhaaldelijke commentaar van de eigen supporters en trainer van de thuisploeg.

De drie punten gingen in de tas mee naar huis en door de aanwezigen ‘s avonds gevierd op de feestavond bij Schiebroek’94. Volgende week wordt er weer een wedstrijd op eigen veld gespeeld. De wijkderby tegen koploper Leonidas A2 staat op het programma. Of deze wedstrijd op dit moment op het juiste moment komt zullen we volgende week zien, maar we gaan er in ieder geval het beste van maken! De doelstelling van interim leider Wilko is gesteld op negen uit 4, waardoor er volgende week zal moeten worden gewonnen! Als de spelers die volgende week het veld in worden gestuurd dezelfde instelling hebben dan gaat het in ieder geval een leuke wedstrijd worden! Er zal om 14.30 uur worden afgetrapt aan de Hazelaarweg.

Rest ons nog Stefan, Jonathan (beide B2), Lucas, Oemar, Freek, Maarten, Rob (allen B1) en grensrechter (en rijder) Carlo (E1) te bedanken voor hun bijdrage aan deze wedstrijd!

Uitspraak van de dag: "Positief denken leidt tot meer zelfvertrouwen en betere resultaten".

Opstelling eerste helft: Snijder; Van de Ree; T. van Kan, Boers (Van de Hoeven ‘33), Heikens; Vermeulen (Schipper ‘26), Van ‘t Land, Häupler, Van der Woerd, Maissan; L. van Kan.

Opstelling tweede helft: Snijder; Van de Ree; T. van Kan, Van de Hoeven, Heikens; Schipper (Boers ’64), Van ‘t Land, Häupler, Van der Woerd, Maissan (Vermeulen ’74); L. van Kan.